Naszą wycieczkę śladami błogosławionego Edmunda Bojanowskiego rozpoczynamy spod Szkoły w Starej Krobi, następnie kierujemy się na Domachowo. A z Domachowa na Grabonóg gdzie mieszkał Bojanowski.
Tu zwiedzamy Muzeum Ziemi Gostyńskiej im. Edmunda Bojanowskiego. Obejrzeć tam można przeróżne wystawy, obrazujące folklor i dzieje najbliższej okolicy. Wśród nich również dotyczące patrona muzeum – błogosławionego Edmunda Bojanowskiego. Muzeum znajduje się w parku, w którym można znaleźć wspaniałe ule przedstawiające zabytki naszego regionu.

************************************************************

Edmund Bojanowski przyszedł na świat 14. listopada 1814 r. właśnie w Grabonogu, ziemie polskie były wtedy pod zaborami. Jego ojciec – Walenty, przypłacił swój udział w powstaniu konfiskatą ojcowizny. Matka – Teresa, z domu Umińska, odznaczała się głęboką religijnością i uczyła swego młodszego syna delikatności, miłości bliźniego, pobożności i ufności Matce Bożej.

Gdy Edmund miał cztery lata, ciężko zachorował. Medycyna okazała się całkowicie bezradna, nie pomagały żadne lekarstwa. Któregoś wieczoru dziecko nie dawało żadnego znaku życia. Wtedy matka z ogromna ufnością pomodliła się do Matki Boskiej Bolesnej Gostyńskiej „o wskrzeszenie gasnącego dziecięcia”. Prośba została wysłuchana... Edmund, często słysząc z ust matki o łasce doznanej za przyczyną NMP, przez całe życie odznaczał się gorącą do Niej ufnością..

Ponieważ zdrowie przeszkodziło Edmundowi w uczęszczaniu do szkoły średniej i zdaniu matury, uzupełnił on zaległości i w 1832r. wyjechał na studia do Wrocławia. W okresie studiów przeżył śmierć najbliższych – w 1834 r. zmarła jego matka, a w 1836r. – ojciec. Dalsze studia Edmund zapragnął odbywać w Berlinie. Podjął tam pracę literacką, pisał drobne utwory publikowane w czasopismach. Z powodu poważnej choroby płuc opuścił Berlin i w 1839r. wrócił do Grabonoga, gdzie też zamieszkał

Zaraz po powrocie do Grabonoga, włączył się czynnie w społeczne życie środowiska, oddając się literaturze, prowadząc świątobliwe życie, włączając się w działalność Kasyna Gostyńskiego – organizacji mającej na celu przede wszystkim obronę polskości. To z inicjatywy Edmunda Bojanowskiego wydział literacki Kasyna założył w okolicach Gostynia kilkanaście bibliotek i czytelni wiejskich.

W XIX w. Wielkie Księstwo Poznańskie zostało nawiedzone różnymi naturalnymi katastrofami i powtarzającą się epidemią cholery – najcięższa z nich wydarzyła się w latach 1848 – 1849. Zdając sobie sprawę z trudnej sytuacji, 35 – letni wówczas Edmund, pałający miłością do Chrystusa i bliźnich, poświęcił wszystkie siły, służąc dniami i nocami dotkniętym zarazą. Przynosił im nie tylko leki i zioła, ale też pocieszenie, zachęcał do modlitwy i przyjmowania sakramentów, sprowadzał kapłanów do umierających i modlił się za nich.

21. sierpnia 1849r. otwarto w Gostyniu Dom Miłosierdzia, często nazywany przez Edmunda Instytutem. Edmund sprowadził do miasta siostry miłosierdzia, by jak najszybciej podjęły działalność charytatywną. Mimo, że był tylko sekretarzem, stał się głównym opiekunem Domu. Zadaniami Domu była troska o chorych oraz wychowanie sierot i dzieci z miejskiego przedszkola, które zostało dołączone do Instytutu.

Dziełem życia Edmunda Bojanowskiego były pierwsze na ziemiach polskich ochronki wiejskie, z których najwcześniej, bo w maju 1850r. powstała ochronka w Podrzeczu k. Gostynia.

Od 9. maja 1870r. Edmund Bojanowski mieszkał na plebanii w Górce Duchownej.

Następnie kierujemy się ku Bazylice Świętogórskiej, która jest umiejscowiona na wzgórzu.

W Bazylice znajduje się Oko Opatrzności - srebrne wotum, które z wdzięczności za cudowne uzdrowienie czteroletniego Edmunda, jego matka Teresa ofiarowała do kościoła świętogórskiego. Edmund często słyszał z ust Matki o łasce doznanej za przyczyną Najświętszej Maryi Panny, toteż przez całe życie odznaczał się gorącym do Niej nabożeństwem, a gdy dorósł, umieścił opis swego uzdrowienia w kronice kościoła świętogórskiego.

Ostatnim punktem naszej wycieczki śladami błogosławionego Edmunda Bojanowskiego jest ochronka (dziś przedszkole) w Podrzeczu. Tam można zobaczyć codzienną pracę sióstr Służebniczek oraz szczęśliwe dzieci. Dzieci, które wiedzą, jak wspaniałym człowiekiem był patron ich przedszkola.

Ślady, które pozostawił błogosławiony Edmund Bojanowski pozwalają każdemu zrozumieć, jak wspaniałą był on osobą, jak wiele dobrego uczynił. Podróżując tym śladem, podróżujemy śladem najpiękniejszych przeżyć i osiągnięć tego cudownego człowieka, bł. Edmunda Bojanowskiego o którym na mszy beatyfikacyjnej Ojciec Święty Jan Paweł II powiedział m. in. : ,,Apostolstwo miłosierdzia wypełniło jego życie. We wszelkich działaniach kierował się pragnieniem, by wszyscy ludzie stali się uczestnikami odkupienia. Zapisał się w pamięci ludzkiej jako serdecznie dobry człowiek, który z miłości do Boga i do człowieka umiał skutecznie jednoczyć różne środowiska wokół dobra... Dał wyjątkowy przykład ofiarnej i mądrej pracy dla człowieka, Ojczyzny i Kościoła...”

Opracowała Aga M.